دانلود آهنگ جدید

ویلن یکی از سازهای سخت و در عین حال پرطرفدار در جامعه جهانی است. در ادامه مطلب زیر معرفی ساز پرطرفدار ویلن را برای شما آورده ایم.با ما همراه باشید.

معرفی ساز پرطرفدار ویلون

ویولن در بین سازهای زهی آرشه‌ای کوچکترین و اولین دسته‌ی سازهای کلاسیک و ارکسترهای کلاسیک محسوب می‌شود.
این ساز در زیر چانه سمت چپ قرار گرفته و به کمک آرشه‌ای که در دست راست نوازده قرار دارد، نواخته می‌شود و دارای ۴ سیم بوده که از بم به زیر “سل، ر، لا، می” کوک می‌شوند و نسبت به هم فاصله پنجم دارند.

مخترع ویولن

مخترع ویولن امروزی “گاسپرو برتولینی” است و از سازندگان بزرگ ویولن می‌توان “آندره آماتی” را نام برد. ویولن مهم‌ترین و فعال‌ترین نقش را در یک ارکستر کلاسیک داراست و می‌توان گفت که این ساز در یک پارتیتور کمترین سکوت را نسبت به سازهای دیگر دارد.
آرشه ویولن از جنس چوب بوده که روی آن چوب (محل تماس آرشه و ویولن) موهای آرشه تعبیه شده است. آرشه مکانیکی دارد که به کمک آن می‌توان انعطاف موها را تنظیم کرد. طول ویولن ۶۰ سانتیمتر بوده و بدنه‌ی آن ۳۵-۳۶ سانتیمتر است. سیم‌های ویولن‌های امروزی ۳۲۵ تا ۳۲۷ میلی‌متر طول دارند. جنس چوب روی بدنه ویولن صنوبر و و زیر آن چوب درخت افراست. گریف و زیر چانه‌ای چوب آبنوس و پل‌های درونه بدنه ویولن از چوب درخت بلوط ساخته می‌شود. از امکانات و تکنیک‌های اجرایی ویولن می‌توان به دتاشه، ترمولو، لگاتو، استکاتو، پیتزیکاتو، مارتله‌ی کوتاه و بلند، ویبراسیون، گلیساندو، پورتامنتو و فلاژوله اشاره کرد. کیفیت صوتی ویولن از تنوع زیادی برخوردار است و این موضوع در اجرای سیم‌های مختلف مشهود می‌باشد. به این دلیل که هریک از سیم‌های ساز رنگ صوتی و کیفیت مخصوص به خود را دارد، صدای سیم “می” درخشان و شفاف و سیم “لا” با قدرت، مطبوع و با اقتدار است. سیم “ر” نرم و شاعرانه می‌باشد و سیم “سل” بم و با طنینی محزون همراه است.

چه زمانی ویلن به ایران وارد شد

ویولن برای اولین بار در زمان ناصرالدین شاه قاجار به ایران آورده شد و “موسیو دوال” فرانسوی اولین فردی بود که این ساز را در ایران نواخت. او همچنین به مدت دو سال در مدرسه‌ی موسیقی دارالفنون، این ساز را آموزش داد. اما اولین نوازندگان ایرانی ویولن “حسین هنگ آفرین”، “تقی دانشور” و “ابراهیم آژنگ” بودند که در مدرسه دارلفنون این ساز را آموزش دیدند. چندین سال بعد حسین هنگ آفرین، شعبه‌ای دیگر از مدرسه‌ی موسیقی دارلفنون را تأسیس کرد که از برجسته‌ترین شاگردان او می‌توان به “ابوالحسن صبا” اشاره نمود. در سال ۱۳۰۲ “کلنل علینقی وزیری” که در اروپا به فراگیری موسیقی پرداخته بود، مدرسه‌ی خصوصی موسیقی تأسیس کرد و ابوالحسن صبا پس از آن نزد کلنل وزیری آموزش ویولن خود را تکمیل نمود و در کنسرت‌هایی که مدرسه موسیقی وزیری برگزار می‌کرد، صبا تکنواز ویولن این ارکستر بود. در سال ۱۳۰۶ کلنل وزیری در رشت، مدرسه موسیقی تأسیس کرد و ابوالحسن صبا که دانشجوی برتر و ممتاز هنرستان بود، به عنوان مدیر مدرسه‌ی موسیقی رشت منصوب گشت. ابولحسن صبا آثار زیادی برای ویولن ردیفی و دستگاهی ایران نوشت و به ظرافت خاصی ویولن را وارد موسیقی ملی ایران نمود.

چند سال بعد صبا به تهران بازگشت و اقدام به برگزاری کلاس‌های موسیقی کرد. او در زمان خود روشی منحصر به فرد در تدریس ویولن داشت و شاگردان بسیار زیادی را پرورش داد که تعداد زیادی از آنها به افرادی نام آور در موسیقی ایران بدل گشتند. از هنرجویان صاحب نام او در ویولن می‌توان به “لطف‌الله مفخم‌پایان”، “علی تجویدی”، “همایون خرم”، “اسدالله ملک”، “رحمت الله بدیعی”، “ساسان سپنتا”، “ابراهیم قنبری‌مهر”، “مهدی خالدی”، “عباس شاهپوری”، “مهدی مفتاح”، “محمدعلی بهارلو”، “حبیب الله بدیعی” و “فرهاد فخرالدینی” اشاره کرد که تعدادی از آنان نیز مکتب و روشی مستقل به خود را در امر آموزش ویولن ایرانی داشتند و در واقع می‌توان گفت که تعداد زیادی از هنرجویان مکتب صبا که بعدها خود به استادانی مهم در موسیقی بدل شدند، تأثیری مستقیم و بنیادی بر روی نسل بعدی نوازندگان ویولن سنتی و دستگاهی ایران داشته‌اند.

نام گذاری قطعات مختلف ذویلن

معرفی ویولنیست های برتر ایران و جهان

نیکولو پاگانینی ( Niccolò Paganini) ) زادهٔ ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ – درگذشتهٔ ۲۷ مهٔ ۱۸۴۰، آهنگساز و نوازندهٔ ویولن، ویولا، و گیتار اهل ایتالیا بود و از نامدارترین و بزرگ‌ترین نوازندگان ویولن در تاریخ موسیقی است.
او با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق‌العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. با وجود نوازندگان سرشناسی چون جووانی باتیستا ویوتی و رودلف کرویتزر در اواخر سدهٔهجدهم و اوایل سدهٔ نوزدهم، پاگانینی گوی سبقت از همهٔ آنان ربود و خود را به‌عنوان برجسته‌ترین نوازندهٔ ویولن معرفی کرد.

آنتونیو لوچو ویوالدی (به ایتالیایی: Antonio Lucio Vivaldi) زادهٔ ۴ مارس ۱۶۷۸ – درگذشتهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۱۷۴۱) کشیشی ونیزی، یکی از مشهورترین آهنگسازان دوران باروک، و نوازندهٔ چیره‌دست ویولن بود. او به «کشیش موقرمز» (به ایتالیایی: Il prete rosso) مشهور بوده‌است.

آنتونیو لوچیو ویوالدی در ۴ مارس ۱۶۷۸ در ونیز پایتخت جمهوری ونیز به دنیا آمد. او به دلیل خطری که تهدید به مردنش می‌کرد توسط یک قابله و در خانه‌اش غسل تعمید داده شد که البته دلیل این خطر معین نشده‌است اما احتمالاً ضعف جسمانی کودک یا زمین لرزه‌ای که در آن روز باعث لرزش شهر شده بود علت این غسل غیررسمی بود و غسل رسمی ویوالدی تا دو ماه پس از تولدش انجام نشد. پدرش جوانی باتیستا تا قبل از آنکه به عنوان یک ویلنیست حرفه‌ای شناخته شود، به آرایشگری می‌پرداخت. او ابتدا نواختن ویلن را به پسرش آموخت و سپس همراه او در سراسر ونیز به کنسرت دادن پرداخت.

پابلو دو ساراساته (به اسپانیایی: Pablo Martín Melitón de Sarasate y Navascués) (زادهٔ مارس ۱۸۴۴ در پامپلونا، اسپانیا – درگذشتهٔ ۲۰ سپتامبر ۱۹۰۸ در بیاریتز، فرانسه) نوازنده مشهور ویولن و آهنگساز عصر رمانتیک بود. زیگونروایزن (آوای کولی) یکی از بزرگ‌ترین آثارش به شمار می رود.

بیژن مرتضوی یکی از ویولنیست های برتر ایرانی است.بیژن مرتضوی در ۲۵ آبان ۱۳۳۶ در بابل زاده شد. او نواختن ویلن را از سن سه سالگی آغاز نمود و در تهران زیر نظر پنج‌تن از معتبرترین استادان ویولن ازجمله پرویز یاحقی، جهانگیر کامیان و عادل کریمی نیا به یادگیری این ساز پرداخت و تکنیک‌های ویژه‌ای همچون بداهه سازی (و بداهه نوازی) ارکستراسیون: ترتیب و تنظیم: گام ربع پرده و غیره را آموخت. در سن هفت‌سالگی او با استعداد یادگیری نواختن پیانو گیتار سازهای کوبه‌ای و سازهای زهی موسیقی سنتی مانند عود تار و سنتور را فرا گرفت. او در یازده سالگی مقام نخست مسابقه کشوری موسیقی دانش آموزان در ایران را کسب کرد. او تنها چهارده‌سال داشت که یک گروه ارکستر ۳۲ نفری تشکیل داد و ساخته‌های خود را در اردوی معروف تابستانی «رامسر» در ایران اجرا کرد.او بعد از اتمام مقطع دبیرستان به انگلستان رفت. در آنجا تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مورد علاقه اش مهندسی و نقشه‌کشی شهری ادامه داد. همچنین اجرای موسیقی و یادگیری ویولن را دنبال کرد.در سال ۱۹۷۹ میلادی به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و به تحصیل در رشته موسیقی در دانشگاه ایالت تگزاس ادامه داد. سپس در سال ۱۹۸۵ ساکن کالیفرنیا شد و اولین آلبوم خود را عرضه کرد.