دانلود آهنگ جدید

تنها دلی که تنهاست وجدانته رفیق

هیچ موقع به حرف دیگران اعتمادی نی

هیچ موقع به حرف دیگران اعتمادی نی

درست لحظه ای که جنونت ریخت یه جای عجیب

از بیرون فاصله دور ، درونت نزدیک

تصور و خیال دلتنگ آینده ای نجیب

آخر میشی مثل آجری که کسی عاشقش نیست

گوشه کنار کنایه با خنده های ملیح

سکوت حنجره بسه شکست بغضه بی دلیل

حس دلم افکار مریضم رو به جون خرید

سریع زد گوشه ی خونه ش یه تابلوی ایست و دوید

واسه رسیدن به هدف تو خاطرات کهنه ای

که رویاهای بزرگشو رو بوم نقاشی دید

یاد روشنی خورشید تو تابستان قدیم

بازیای کودکی مثل آب نبات چوبی شیرین

کتونی هات تو پاییز پیاده روها رو جوید

اشک چشات خشکید وقتی از آسمون بارون بارید

فراموشی کرده کمین تاریک و باریک و عمیق

فال استکان خالی ، انعکاس طلایی

فلسفه ی سیاه سفید شدش تسلیم آزادی

تیر سرازیر تاریخ پاشید رو صدای جاوید

فرار از پیروزی دنبال حقیقتی جدید

پرکشید توی زیرزمین کبک دلگیر از قربانی

رونمایی بی تاثیر تو بیداری شدید

جاری شد تو حواشی کلید مثنوی مادی

تصمیم درست بدون تقلب قاضی

نمیشه خندید از گلوم بشنو صدای شلیک

شکست خورده بی گله بی تقصیر با تردید از تقدیر

مثل دیو پیر وحشی که واسش عادیه آتیش

کورس:

گذشتم از روزایی که بودم گاهی بازنده

تنها آرزوم شده رسیدن به آینده

دستامو تو افق بگیرم رو پیشونیم با خنده

از قله ی استوا پرکشم مثل یه پرنده

چشام دوخته شده رو حرفای سازنده

شایدم زیرکی آدم ساده های جوینده

ایندفعه قلبم نهفته تو فریادی که بریده

عشق موندنم تو خاک وطنم کرده شکوفه

ورس ٢:

کی میگه نمیتونی از رو عقیده رپ نکنی

حقیقت نقدو تو مغزت فرو نکنی

میشه نشونه بری رو نصیحت تکراری

وقتی طاقت و صبوریت کرده رو دوشت سواری

چشم و دل خونتو تو تصویر جنگ ببینی

تا اوج خودتو از درون قدرت بگیری

بتازون دنیا نمیشم با تو هم پا و هم بازی

بگرد بین آدمای شبیهت دنبال ناجی

دیگه نداری نایی تهدیداتت فرو پاشید

تنبیهت تشبیه آشتی

بی مقدمه بشین باز براش بکن جان سپاری

یاد بگیر با تنهایی خدارو حفظ کنی تو وجودت

وقتشه خط بزنی از دلت شعر و غزلی که شده مریض

تا توام بین همه ی ستاره ها بشی نگین

بدون معطلی جهشو با عمل کنی سپری

بین آسمون و زمین تا نباشی شاکی

هیچکسی با یک نظاره آیندشو ندید

بهار فروردین رمید انگار وزید واسه پرورش وسیع

ولی توی پایان خوش قصه ایم

این مرغ دریایی گرفت از کویر گلالودش ماهی

کاش دفتر جدید خاطراتو باز کنی

قاصدکتو فوت کنی

تلخی فرصت ذهنو بفرستی به یه جاهای دور بدون نور

پاره کنی گرهی که زده به هدفت وصله ی کور

واسه حرفایی که درکشون تو مغزمون گفت جاهلیم

فاسدیم تو اجتماع و خائنیم به درس و پول

کینمون شد پوچی جفت مشتمون و بردمون به سمت یه مشت اعترافات دروغ

قاصدان شهرمونم بچه کلاغ سیاه

که فکرمونو شکل دادن مثل مرده ای که سرش مونده بود به روی دار میداد بهم حس دلگرمی تقاص

اینا شد سرگرمیش بیرون منجلابی که توجیهاتشو فروخت

به چرخش روزگار سیاهی که یه قطره هم از آسمون و ابر تکه تکه اش نبارید

هنوز که هنوزه تو دست معرفت رامید

چون شبی که ظاهرید صعود ماه کاملیم